عشق در ابتدا ،چشمان را بازتر میکند ،تصویر بزرگتر را می بینید پس با دیگران هماهنگ تر می شوید
انعطاف پذیری،خلاقیت ،سلامت ،دانایی ،خردمندی ،تاب آوری و تعهد بیشتر می سازید و آنگاه شما آمادهٔ ساخت اتفاقات بزرگ تری می شوید :رابطه بهتر،تشکیل خانواده ،سازمان و… عشق شما را از پیله ای که به دور خود تنیده اید ،بیرون می کشد و با دیگران هماهنگ می کند.
عشق یک احساس زودگذر،دل پذیر که وجودتان را بر می انگیزد : ذهنتان را تغییر می دهد ،شور به چشمانتان راه می دهد ،آگاهی تان را افزایش می دهد و حتی احساستان را نسبت به خودتان بهبود می دهد .
احساس وحدت ،یگانگی و اتصال به شما می دهد و گویی شما را به دنیایی بزرگتر از خودتان وصل می کند.
سپس به آرامی مثل تمام احساسات دیگر به پایان نزدیک می شود …
بله شما می توانید یاد بگیرید که این حس زودگذر ،با شما بیشتر بماند آن هم با تکرار …
برای همین است که ما دوستان قدیمی مان را بعد از مدت ها وقتی میبینیم ،در سریع ترین زمان ممکن به هم نزدیک و بعد هم دلتنگ می شویم ….