عشق در ابتدا ،چشمان را بازتر می‌کند ،تصویر بزرگتر را می بینید پس با دیگران هماهنگ تر می شوید
انعطاف پذیری،خلاقیت ،سلامت ،دانایی ،خردمندی ،تاب آوری و تعهد بیشتر می سازید و آنگاه شما آمادهٔ ساخت اتفاقات بزرگ تری می شوید :رابطه بهتر،تشکیل خانواده ،سازمان و… عشق شما را از پیله ای که به دور خود تنیده اید ،بیرون می کشد و با دیگران هماهنگ می کند.

عشق یک احساس زودگذر،دل پذیر که وجودتان را بر می انگیزد : ذهنتان را تغییر می دهد ،شور به چشمانتان راه می دهد ،آگاهی تان را افزایش می دهد و حتی احساستان را نسبت به خودتان بهبود می دهد .

احساس وحدت ،یگانگی و اتصال به شما می دهد و گویی شما را به دنیایی بزرگ‌تر از خودتان وصل می کند.
سپس به آرامی مثل تمام احساسات دیگر به پایان نزدیک می شود …
بله شما می توانید یاد بگیرید که این حس زودگذر ،با شما بیشتر بماند آن هم با تکرار …

پیش نیاز های عشق…
۱-امنیت
اگر تهدیدی
یا خطری وجود داشته باشد ،عشق میسر نیست .
۲-حضور و توجه
بدن شما در طی هزاران سال برای تجربه خالص عشق به حضور احتیاج دارد
مخصوصا ارتباط چشمی .هر چقدر این حضور بیشتر و طولانی تر و با کیفیت تر شود شانس شما برای تولید عشق بیشتر می شود
۳-کُند شدن

چیزی که در عصر مدرن فراموش کردیم ؛ما چه زمانی می توانیم کند شویم ؟ زمانی که دست از کارهای روزمره و موفقیت طلبی برداریم
و هر چقدر دو انسان گذشته ی محبت آمیزی تجربه کرده باشند ،به هم احساس امنیت بیشتری دارند که می تواند بیانگر حضور با کیفیت و کُندی های فراوان باشد
برای همین است که ما دوستان قدیمی مان را بعد از مدت ها وقتی میبینیم ،در سریع ترین زمان ممکن به هم نزدیک و بعد هم دلتنگ می شویم ….